Avila

Ávila werd in 1985 uitgeroepen tot Werelderfgoed en heeft een uniek historisch erfgoed in de wereld behouden. Met meer dan twee en een halve kilometer muur is het een gemakkelijk herkenbare Castiliaanse en middeleeuwse stad, het resultaat van het naast elkaar bestaan ​​van joden, christenen en moslims. De architectuur van Avila varieert van de gotiek tot de renaissance, zonder het islamitische merkteken door de Mudejar te vergeten. De gevels worden gekenmerkt door een excentrische deur en daarboven een raam of een balkon. Deze groepering van de huizen had te maken met de afstamming, maar reageerde vooral op defensieve redenen, vandaar de verbinding met de muur. De voortdurende confrontaties bepaalden dat sommige van deze huizen naar het binnenland werden versterkt en ware forten vormden. Twee en een halve kilometer omtrek, 88 torens en negen poorten zijn de meest karakteristieke elementen van deze romaanse muur. Al zijn er twee een must: de Puerta de San Vicente en de Puerta de Alcázar.

Volgens Azorín “is Ávila, van alle Spaanse steden, de meeste uit de 16e eeuw.” En het is dat de stad kan bogen op een rijke burgerlijke architectuur gebouwd tussen het einde van de vijftiende en de zestiende eeuw. Het was een tijd van maximale pracht voor de stad, en er zijn nog zo’n dertig huizen bewaard gebleven die het belang van de adel bevestigen. Daarnaast spelen mystiek en spiritualiteit een leidende rol, aangevoerd door de figuur van Teresa de Cepeda y Ahumada. Er zijn tientallen kathedralen, kerken en paleizen die een bezoek waard zijn.

De locatie van de kathedraal van Ávila herinnert ons aan de verbinding met de muur en bepaalt het karakter van een fort. Het begon in romaans, maar werd uiteindelijk gebouwd volgens gotische parameters, waardoor Ávila een van de eerste steden in Castilië was die deze stijl verkende.

Segovia

Segovia is in 1985 uitgeroepen tot werelderfgoed en is wereldberoemd om zijn indrukwekkende Romeinse aquaduct. Maar de toerist kan in deze Castiliaans-Leon stad ook andere historische monumenten aanschouwen zoals de gotische kathedraal, het Alcázar, de San Esteban-toren, het Parral-klooster, de Corpus Christi-synagoge, evenals een groot aantal kleine tempels in romaanse stijl.

Het aquaduct. Het is een van de meest spectaculaire erfenissen die het Romeinse rijk in Spanje heeft nagelaten. In totaal vormen 166 bogen de meer dan 17 kilometer van het aquaduct dat het water van La Acebeda naar het Alcázar transporteerde en de zwaartekracht trotseerde, aangezien alleen de krachtsverhoudingen deze constructie overeind houden, waardoor elk type mortel overbodig wordt. Volgens de legende werd het aquaduct door de duivel in slechts één nacht gebouwd om de ziel van een jonge vrouw die hem op deze manier had verzocht, te krijgen: “Ik zal je de ziel aanbieden als je het water naar mijn huis brengt voordat de haan kraait.”

Kathedraal. De apsis van deze tempel, waarvan de bouw begon in 1525, omlijst de Plaza Mayor en markeert de grens met de Oude Joodse wijk. Binnen vallen de 16e-eeuwse glas-in-loodramen en het hoofdaltaarstuk, ontworpen door Sabatini, op.

Het achterdek. De prachtige vergezichten op de Pinarillo (met de Joodse begraafplaats), Zamarramala en de kerk van Vera Cruz zijn al meer dan voldoende reden om dit oude fort te benaderen, dat sinds de 13e eeuw omgebouwd is tot de residentie van koningen. Een diepe gracht met een ophaalbrug opent de weg naar dit fort, vanwaar Alfonso X de lucht bestudeerde. Aan uw linkerhand, het Huis van Chemie, gebouwd in de tijd van de Verlichting en het onderzoekscentrum van Louis Proust.