Barcelona, ​​de hoofdstad van Catalonië, is een mediterrane en kosmopolitische stad die Romeinse overblijfselen, middeleeuwse wijken en de mooiste voorbeelden van modernisme en de avant-garde van de twintigste eeuw in zijn stedelijke lay-out integreert. Niet voor niets heeft UNESCO de emblematische constructies van de Catalaanse architecten Antoni Gaudi en Lluis Domenech i Montaner tot werelderfgoed verklaard.

Wandelen langs de trottoirs van Barcelona is op elk moment verrast. Voetgangersstraten in de oude wijken, groene ruimtes en een prachtige maritieme gevel met moderne faciliteiten zijn een weerspiegeling van het integrerende karakter. Barcelona heeft geweten hoe het zijn verleden kan verbeteren zonder zijn toekomstige weddenschappen te vergeten. De verscheidenheid en rijkdom van het erfgoed van Barcelona moedigt talloze rondleidingen door de verschillende buurten aan.

De primitieve kern, die in de Romeinse tijd werd omringd door muren, vormt de huidige Gotische wijk. Smalle straatjes, met afgelegen pleinen en charmante hoekjes, herbergen een overvloed aan gotische gebouwen, zowel burgerlijk als religieus. Middeleeuwse paleizen zoals de Casa dels Canonges, La Pia Almoina of Casa d´Ardiaca ontstaan ​​rond de indrukwekkende kathedraal van Barcelona. Plaça del Rei brengt nog een doolhof van prachtige gebouwen samen, zoals de Palau Reial Mayor, de kapel van Santa Ágata of het Museu d’Història de la Ciutat. Plaça de Sant Jaume van zijn kant brengt belangrijke instellingen samen, zoals het Palau de la Generalitat en het stadhuis of Casa de la Ciutat. De kerk van La Mercè, patroonheilige van Barcelona, ​​mag niet worden vergeten.

Naast de Gotische wijk, en ook van middeleeuwse oorsprong, ligt de Barrio de la Ribera. Oorspronkelijk bracht het kooplieden en mensen van de zee samen, maar met het verstrijken van de tijd werden er prachtige paleizen gebouwd. Sommigen van hen zijn ingericht om belangrijke musea in de stad te huisvesten. Het paleis van de markies van Llió (textiel- en kledingmuseum), Palau Nadal (Barbier-Müller museum voor precolumbiaanse kunst) of het Palau Aguilar (Picasso-museum) zijn slechts enkele voorbeelden. Het integrerende karakter van Barcelona betekent dat we binnen een paar meter terug in de tijd reizen van de gotische structuren van de kerk van Santa María del Mar naar het modernisme van het Palau de la Música Catalana.

Aan het einde van de 19e eeuw werd de stedenbouwkundige planning van het centrale deel van Barcelona, ​​de Eixample (Ensanche), bepaald. Een uitgebreid rasterwerk, met grote lanen en afgeschuinde hoeken, sloot zich aan bij de onregelmatige indeling van oude wijken en perifere steden met de omliggende heuvels. De opkomende Catalaanse bourgeoisie bouwde hier hun herenhuizen en paleizen, waarbij ze de meest gewaagde principes van het modernisme in praktijk brachten.