Sevilla, gelegen aan de oevers van de rivier Guadalquivir, is de erfgename van een rijke arabische nalatenschap en van haar conditie als welvarende handelshaven met Amerika. De hoofdstad van Andalusie ademt drukte en vreugde uit in elk straatje en pleintje van de oude binnenstad, waar een interessante verzameling gebouwen te vinden is, die tot Erfgoed van de Mensheid is verklaard.

De Kathedraal van Sevilla draagt de titel Magna Hispalensis vanaf haar bouw, en is niet alleen het grootste gotische bowwerk wat er bestaat, maar zelfs een van de meest kolossale die er in de christelijke wereld bestaan. In 1928 is de kathedraal tot Nationaal Monument verklaard, en in 1987 door de UNESCO gecatalogeerd tot Erfgoed van de Mensheid. Ze bewaart zeer belangrijke archieven en bibliotheken, waaronder deBiblioteca Colombina in de Patio de los Naranjos (binnenplein van de sinaasappelbomen). Haar fysionomie is het produkt van alle opeenvolgende uitbreidingen en veranderingen vanaf het moment dat er op deze plaats de Grote Moskee gebouwd werd door de Almohades, in de 12^e eeuw. De enige resten die we tegenwoordig nog kunnen zien van die moskee zijn de Patio de los Naranjos en de minaret, de Giralda, van waar we een prachtig uitzicht over de hele stad hebben. In de kathedraal zijn ook schitterende kunstwerken te zien.

De Plaza de España (het Spanje plein) is gebouwd in een regionalistische stijl (een mengeling van mudejar, gotiek en renaissance). De materialen die gebruikt zijn, zijn baksteen en keramiek. Rondom het plein zijn 48 banken, in alfabetische volgorde gewijd aan de spaanse provincies, gedecoreerd met keramiek-tegels die historische scenes voorstellen, samen met het wapen en de kaart van de provincie. Er is een klein riviertje rondom het plein met 4 bruggen, die de vier koninkrijken voorstellen waaruit de spaanse kroon bestond: Castilla, Leon, Navarra enAragon. Hedentendage zijn deze gebouwen de hoofdzetel voor verschillende publieke instanties , de burgerlijke als ook de militaire overheid van Sevilla.

Cadiz, met 3.000 jaar geschiedenis, is de zuidelijkste stad van Europa. Een maritieme stad, vol licht. De Muren van de Puertas de Tierra scheiden duidelijk de moderne van de oude stad, deze laatste vol smalle straatjes, pleintjes en typische plekjes zoals “La Viña”, de oude visserswijk, waar men de beroemde “pescaito frito” (gebakken visjes) kan proberen, en de wijk “Mentidero” of “Santa Maria”, de zetel van het flamenco gezang, zoals het plein van San Juan de Dios, en de wijk “El Populo”, de oude middeleeuwse stad.

De oude binnenstad is een historisch geheel, waar de belangrijkste monumenten te vinden zijn; de commerciele wijk, ideaal om te winkelen, het strand La Caltea met een weg over het rif en geflankeerd door de Kastelen Santa Catalaina en San Sebastian. De nieuwe wijk heeft moderne gebouwen , lanen, Strand Boulevard, evenals de prachtige stranden La Victoria, Santa Maria del Mar en Cortadura.

Cadiz is een geanimeerde stad, en om haar te leren kennen is het noodzakelijk om zonder haast door haar straten te wandelen, met haar inwoners te praten, parken en lanen door te lopen, te genieten van de sfeer en de terrasjes, drukke barretjes, en steeds met een duidelijk andalusisc”h karakter.

Het is de oudste westerse stad, gesticht door de Feniciers zo’n 1.100 jaar v.C. Alle culturen zijn er geweest, de grieken, romeinen, west-goten, arabieren… Terugveroverd door Alfons X De Wijze in 1262, was het deze koning die een kathedraal liet bouwen op de plaats van de oude arabische moskee. Cadiz was de vertrekplaats van Columbus voor z’n tweede en vierde reis naar de Ontdekking van Amerika, en de aankomsthaven voor de derde van z’n reizen, waarvoor Sanlucar de Barrameda de vertrekhaven was.

Tijdens de 18e eeuw werd Cadiz een van de belangrijkste steden van Spanje, door de oprichting van het “Casa de Contratacion” voor de handel met “Het Indie”. Vanaf dat moment werd ze een liberale, cosmopolitische stad en werd een van de belangrijkste handelscentra in Europa. Deze liberale ideeen werden vastgelegd in 1812, het jaar waarin de Regering gevormd werd, en de eerste Spaanse Grondwet geredacteerd werd, waardoor Cadiz tussen 1810 en 1813 de hoofdstad van Spanje was.

De oude binnenstad van Cadiz wordt beschouwd asl Kunst-historisch Monument. Hier zijn de belangrijkste gebouwen:

– De Kathedraal. Neoklassieke barok uit de 18e eeuw. Hier bevindt zich het Museum van de Kathedraal met een rijke schat. In de krypte rusten de resten van de in Cadiz geboren en beroemde componist Manuel de Falla.

– De Kerk van Santa Cruz, de oude kathedraal, wiens eerste bouw uit de 13^e eeuw stamt. Noemenswaardig zijn het retabel van het Hoofd Altaar en de genuaanse kapel.

– De kapel van de heilige Felipe Neri. De bouw werd begonnen in de 17^e eeuw. In het Hoofd Altaar uit roccoco stijl is een Onbevlekte Ontvangenis van Murillo te zien. Deze kapel was de zetel voor de regering van Cadiz in 1812, waar de eerste grondwet werd opgesteld.

– De Bidkapel van de Santa Cueva (1796) waar drie schilderijen van Goya te zien zijn.

– Het oude Vrouwen Hospitaal uit de 18^e eeuw, met een schitterende binnenplaats waar een Via Crucis van vlaamse schilderingen te bewonderen is, en een trap in barok stijl. De kerk van het Hospitaal heeft een schilderij van El Greco.

– De Kerk van San Agustin (1647) met interessante beeldhouwwerken en schilderijen.

– De Toren Tavira – Camera Obscura.

Als burgerlijke architectuur is noemenswaardig:

– De Muren, met de zogenoemde poorten “Puertas de Tierra” die dateren uit de 17e eeuw. Van vroegere tijden zijn de drie poorten van de primitieve stad: de poort van la Rosa, de poort van el Pópulo, en de poort van de Blancos.
– De Koninklijke Gevangenis (omgebouwd tot het huidige Gerechtshof), beschouwd als het beste neoklassieke monument van de stad.
– Het Paleis van Los Mora, het Huis van de Admiraal of het Huis van las Cadenas zijn goede voorbeelden van de bloei van de stad gedurende de 18e en 19e eeuw.
– Bastions: van la Candelaria en van los Martires.
– De Kastelen van San Sebastian en Santa Catalina.
– Het Theater Falla, neomudejar, van 1909, gebouwd op de plaats van een voormalig houten theater.
– Het Romeinse Theater, van grotere omvang.