– Reisverzekering
– Busvervoer
– Begeleidende gids tijdens de reis

De stad Lorca bevindt zich op een doorgangsweg in de mediterrane corridor, tussen de berghellingen van de Sierra del Caño en het tuinbouwgebied, waardoor de stad door de eeuwen heen een belangrijke rol is toegekend. Meer dan twee duizend jaar geschiedenis samen met een rijk architectonisch en artistiek erfgoed maken van Lorca een stad om te ontdekken. Lorca, in 1964 tot Conjunto Historico-Artísticobenoemd (Historistisch Artistiek Geheel), wordt “de barok stad” genoemd in verband met het belangrijke monumentale erfgoed wat tot deze stijl behoort.

Sinds het Paleolithicum tot de romanisering convergeerden in de stad Lorca een grote verscheidenheid aan culturen en kolonizaties, waar de velearcheologische opgravingen getuige van doen, zoals bijvoorbeeld de Mijlpaal uit de romeinse periode, de Toren van de Espolon of de Toren Alfonsina. Ook zijn noemenswaardig de Porche de San Antonio, een poort uit de oude stadsmuren die de stad verdedigden, uit de Xe eeuw, de kerken en kloosters uit de verschillende periodes en stijlen, de paleizen en de herenhuizen, zoals het Paleis van Guevara, dat van de Graven van San Julian of het Huis van de Mula. Wat betreft de militaire architectuur valt de vesting op, waar het oude middeleeuwse alcazaba is gerestructureerd in een onneembaar geheel. Als gedeelte van de populaire architectuur moeten de gebouwen Zapateria en Cava genoemd worden, gelegen aan de geplaveide straten die het Plaza de España flankeren.

Alhoewel het Kasteel het belangrijkste en meest emblematische element van de stad is, is het de Plaza de España en zijn geheel wat de stad elegantie toekent, en een keurmerk vormt van de belangrijkheid die Lorca had in de Moderne Tijd. De stedelijke vormgeving van dit plein, vroeger de Plaza de Afuera genaamd, startte toen de stad haar morfologie begon te veranderen en zich buiten de stadsmuren verder ontwikkelde. Gedurende haar hele geschiedenis heeft het gediend voor de meest uiteenlopende activiteiten, zoals plaats voor gebed, voor feesten, markten, stierengevechten en terechtstelling van gevangenen.

Van alle kerkelijke gebouwen is de Colegiata de San Patricio zonder twijfel van het grootste belang en betekenis. Deze tempel is gewijd aan San Patricio (Saint Patrick, de beschermheilige van Ierland), ter herinnering en herdenking aan de overwinning  in de Slag van de Alporchones, gevochten door de inwoners van Lorca tegen de moslims op 17 maart 1452.

Het Museum voor Borduurwerk Paso Blanco, het voormalige Klooster van Santo Domingo, heeft een tentoonstelling van de beste werken in zijde en goud uit de hele geschiedenis van de Broederschap, evenals karren, wapenrustingen en andere objecten die onderdeel vormen van de verschillende bijbelse groepen die processie voeren in de Paasweek.

Het Huis van Guevara of Huis van de Zuilen is het belangrijkste prive huis van de gehele civiele barokstijl in de stad. Waarschijnlijk is het Juan de Guevara Garcia de Alcaraz geweest, Ridder in de Orde van Santiago en een van de regenten van Lorca, die in 1689 dit gebouw te laten bouwen als woning. Tegenwoordig kunnen sommige verblijven van het huis bezocht worden, zoals de Zaal van Camachos, de hal, de rode salon, de hoofdslaapkamer en de eetkamer. Van de verblijven die open staan voor het publiek zijn het meest bezienswaardig de bijzettafels en de commodes in verschillende stijlen en verspreid over het gehele huis, een bed in de portugese stijl, een verzameling waaiers, en, bovenal, een verzameling schilderijen. De patio wordt gevormd door twee bogen aan iedere kant van de vierhoek, rustende op zuilen van wit marmer, gedecoreerd met bloemen motieven, kinderhoofdjes, wapens en gesimuleerde architectuur op de bovenverdieping.

Het Kasteel van Lorca, in 1931 tot Kunsthistorisch Monument verklaard, kroont de stad vanaf een heuvel die optimale condities biedt voor controle en veiligheid over de vallei van de Guadalentin, omstandigheden die de vestiging van de plaats bevoordeelden vanaf de prehistorie. De huidige fysionomie van het Kasteel is het resultaat van de vele hervormingen en verbouwingen om het aan te passen aan zijn militaire functie. De resten van het machtige islamitische alcazaba (713 – 1244) zijn zichtbaar op sommige van de muurschilderingen die bekend staan onder de naam “el espaldon” en naast de waterputten die voldeden aan de levensbehoeftes aan water. Na de overgave van Lorca in 1244, blijft het Kasteeldoorgaan met het uitvoeren van dezelfde militaire functies, geaccentueerd door het feit dat het de grens vormt met het Nasriden Koninkrijk van Granada. Gedurende de tweede helft van de dertiende eeuw begint Alfons X de bouw van drie torens (een er van is verloren gegaan) die hedentendage karakteriserend zijn voor de fysionomie van de vesting. Tegenwoordig is het alcazaba, genaamd “DE VESTING VAN DE ZON”,veranderd in een thematisch geheel waar recreatie, cultuur, plezier, leerzaamheid en de geschiedenis gecombineerd zijn met het spektakel. Het Kasteel van Lorca is een toneel waar kinderen en volwassenen de echte hoofdpersonen zijn en waar het plezier en de cultuur gegarandeerd zijn.